مطالب تحلیلی سایر هنرها

    در نقد این اجرا (لبه آشوب) کاری از ندا رضوی‌پور برگزار شده در گالری اعتماد ، با رویکرد جنسیت و زنان بر اساس نظریات سیمون دوبوآر مورد بررسی قرار گرفته است. ادامه مطلب: لبه آشوب؛ خط بطلان زن بر اسارت / نگاه جنسیت و زنان بر نمایشگاه ندا رضوی‌پور در گالری اعتماد اضافه کردن دیدگاه جدید

    هنر مادل به یقین ضد بورژوازی است: قضاوت‌هایش حاکی از خودبینی و خودخواهی طبقه‌ی متوسط است. برای مثال، او عکسی دارد از نیمرخ مردی که کنار خیابان نشسته و کلاهش را برای گدایی در دست گرفته است. جمعی از عابران به سمت مرد و عکاس می‌آیند. مادل با قرار دادن سطحی نزدیک سطح خیابان در پیش‌زمینه‌ی بی‌واسطه‌ی تصویر، عابران را از کمر به بالا قطع می‌کند و اینگونه بر وجودشان به شکل توده‌ای بی‌عاطفه و بی‌مغ

در سال 1958 ، نمایشگاه ایو کلاین، هنرمند نئودادای فرانسوی در پاریس برگزار شد. کل نمایشگاه یک سالن خالی بود که در آن نه تنها هیچ چیزی که حتی در رادیکال‌ترین تفاسیر به عنوان اثر هنری محسوب شود، وجود نداشت، بلکه هیچ چیزی هم وجود نداشت. یک سالن خالی با دیوارهای یکدست سفید شده و یک دربان برای مشایعت تماشاگران. یک نمایشگاه جنجالی که گشوده‌ترین چشم‌اندازهای مدرنیستی هم آن را در بهترین حالت یک شیادی هنر

  استوارت هال [1] در مقاله‌ی رمزگذاری/رمزگشایی-که مربوط است به بررسی نقش مخاطبان در تولید معنا-بر این باور است که تصاویر را نخست تولیدکننده‌ی تصویر رمزگذاری می‌کند و سپس بیننده‌ی همان تصویر آن‌ها را رمزگشایی می‌کند. در این فرآیند انتقال معنا تنها زمانی هم صورت می‌گیرد که رمزگذاران و رمزگشایان در چارچوب حیات فرهنگی خود از نظام‌ نشانه و نمادهای هماهنگی بهره بگیرند. ادامه مطلب: به سوی خلق بدن سیا

زنان برای فروش     برهنه، روسپی، پورنوگرافی-  چه گونه‌هایی از رابطه حولِ ثبت بازنمایی، در بین این سه نماد زنانگی وجود دارد؟ برهنگی، میراث عهد باستان، تا قرن نوزدهم همه‌ی عناصرش حفظ شد، اما مرد که نمایشِ ایده‌آل بدنش، در اصل، ارائه‌دهنده‌ی مدلی ادراکی برای بیان نقاشی بود، حذف شد. روسپی، چه به شکلِ تجسمِ گلامورش در مقام فاحشه‌ای مشهور یا به شکل تصویر پست و هرزه‌ی دختری همگانی، یکی از موتیف‌های

  مقدمه: هنرها همیشه جایی نزدیک به ارزش‌ها زیسته‌اند بر پهنه‌ای که نسبت آن‌ها را ممکن کرده یا خود، چیزی نبوده جز نسبت یا نسبت‌های متکثرشان. هنرها همیشه در فضای ارزش‌ها نفس کشیده‌اند. در فضایی که هر نفس، زاینده‌ی معنایی نو بوده و خطی تازه را در این پهنه گشوده است. هنرها حول ارزش‌ها تجمع می‌کنند، به دور آن‌ها حلقه می‌زنند و از طریقِ آن‌ها کار می‌کنند. هنرها هر قدر هم که توهمِ خودآیین‌بودن را ب