نقد تئاتر

این روزها در سالن تماشا تالار هنر تئاتری به نام مضحکه تلخک به کارگردانی و نویسندگی مریم علی‌اکبری روی صحنه است. شاید بهتر باشد بگوییم مضحکه‌نگار و مضحکه‌گردان، چراکه به نظر می‌رسد ایشان اصرار دارند که این کار مضحکه است و بازیگران همان تقلیدچیها هستند و مکان اجرا همان تماشاگاه عصرانه مردم کوچه و بازار است. سعی مضحکه‌گردان در ساخت و باز آفرینی چنین فضایی قابل ستایش و ستودنی است. چنانچه بعضی از تقل

نمایش پنجاه‎پنجاه را می‎توان از دو منظر تماشا کرد؛ نخست درکِ معنای تماتیک اثر و شیوه گسترش آن در ساختار روایی و سبک ویژه ای که در طراحی آن به کار آمده و دیگر تماشای سویه های بصری نمایش که در اجرای آن تجلی یافته است. ادامه مطلب: نقد نمایش پنجاه پنجاه، ماخولیای هولناک انسان معاصر اضافه کردن دیدگاه جدید

نمایش به زندگی الیزابت (ستاره پسیانی) می‌پردازد؛ «آزادی»، «قدرت» و «هویت» عناصر ارزشمندی‌ست که حادثهٔ تلخ بیستم مارس، او را از داشتن آن‌ها محروم و الیزابت را برای تمام عمر به صندلی چرخ‌دار وابسته کرده است. او دیگر نه قدرت دارد که به‌عنوان بالرین روی صحنه برود، نه می‌تواند اجرای بازیگران محبوبش را به تماشا بنشیند. اندوه عمیق الیزابت او را وامی‌دارد که با طرح و اجرای نقشه‌ای زیرکانه و هوشمندانه، ت

میکائیل شهرستانی پس از چهار-پنج سال، با «آوازه‌خوان خیابان‌های منهتن» دوباره به صحنه‌ی مقدسِ تئاتر بازگشته است؛ پس از «مویه‌ی جم» و «سحوری» این سومین مونولوگِ رزومه‌ی بازیگریِ اوست. حالا که [به هر علت] به تئاتر آمدنِ شهرستانی به‌عنوانِ بازیگر تبدیل به یک "اتفاق" شده، حیف است که چنین فرصتی را قدر ندانیم. ادامه مطلب: نقدِ نمایشِ آوازه‌خوان خیابان‌های منهتن به کارگردانیِ میکائیل شهرستانی؛ به‌سلامت

  نمایش‌نامه شاه لیر شاید یکی از برجسته‌ترین نمایش‌های ویلیام شکسپیر شاعر انگلیسی بعد از نمایشنامه‌های هملت و مکبث  باشد که به موضوع طمع، سرپیچی و سبک سری انسان‌ها در قالب تراژدی پرداخته که شخصیت مرکزی ساده لوح نمایش لیرشاه- پس از نزاع و ستیزه جویی با دختران عصیانگر و بی‌مهر و محبت و سرکشش –گانریل و ریگان– و پشیمانی و ندامت از رفتار خصمانه و بی‌خردانه با دختر کوچکش کُردلیا و با همکاری دیگر امیران

در بازه‌ی زمانی خاصّی از سالِ جاری که علی‌رغم‌ تمام ناملایمات، طیف متنوعی از نمایش‌ها در ژانرهای گوناگون بر صحنه رفته‌اند، تالار حافظ از یک‌شنبه بیستم آبان، ساعتِ ۱۸ و سی دقیقه، میزبان «خروج‌ممنوع» به کارگردانیِ گیتی قاسمی است. نمایش‌نامه‌ی فلسفیِ "Huis clos" اثر سارتر[۱] را در ایران، افراد مختلف -مصطفی فرزانه، ناصر غیاثی، قاسم صنعوی و...- تحت عناوین متفاوتی به فارسی برگردانده‌اند. قاسمی در «خرو