مطالب تحلیلیِ هنر نمایش

  ۱. اشارهگرچه نمایش مدتِ مدیدی است که به‌عنوانِ شاخه‌ای از سنن مذهبی و عامیانه‌ی ایرانی شناخته شده و به انواع گوناگونِ اجراهای نمایشی -از قبیلِ دینی، انتقادی و طنزآمیز- اطلاق می‌گردد، تئاتر -به‌شکل غربی آن- هنری نسبتاً جدید در ایران به‌شمار می‌رود. تعزیه گونه‌ای نمایشِ مذهبیِ ایرانی است که در قرن شانزدهم رواج یافت و مصائب شهدای کربلا را زنده نگاه می‌دارد. تعزیه اغلب به‌صورتِ منظوم عرضه می‌شود

    همایون غنی‌زاده نویسنده، طراح و کارگردان نمایش «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» یکبار دیگر یک اثر دراماتیک (ازدواج آقای می‌سی‌سی‌پی نوشته فردریش دورنمات) را کاملا دگرگون کرده و ملغمه‌ای ساخته که هم پر از جذابیت‌های بصری است هم پر از صحنه‌های آزاردهنده و طنز لودگی موقعیت و تکرارهای پرشمار که نتوانسته همچون کالیگولا –اثر قبلی خود غنی زاده- تجربه ماندگاری خلق کند. وقتی می‌گوییم ماندگار نیست پس اثر

  «سه خواهر و دیگران» نوشته‌ی حمید امجد است. نمایشنامه سال 1391 و از طرف نشر نیلا (نشر همسر خودِ امجد) به چاپ رسیده است. امجد در این نمایشنامه (که نویسنده‌ی این سطور نمی‌داند چطور هنوز مولف آن حمید امجد است) نمایشنامه‌ی مشهور «سه خواهر» آنتوان چخوف را با نمایشنامه‌ی «شاه لیر» شکسپیر درهم آمیخته است. به واقع سه خواهر نمایشنامه‌ی امجد همان سه خواهر نمایشنامه‌ی چخوف محسوب می‌شوند؛ اولگا، ماشا و ایری

  اشاره: «هم‌هوایی» سال گذشته، طی سه نوبت: فروردين و ارديبهشت [در سالن حافظ تهران]، خرداد [در تالار احسان شیراز]، آذر تا بهمن [در تالار شمس تهران] بر صحنه رفت. دلیل موجه پرداختن به «هم‌هوایی» در نوشتار حاضر، می‌توانست اتفاق مهم و خوشایندِ اجرای عمومی دوباره‌اش در پاییز امسال و این‌بار در سالن تئاتر de la Ville پاریس باشد ولی بهانه‌ی اصلی‌ام، بغضی بود که بعد از تماشای «هم‌هوایی» سفت بیخ گلویم را

  لویی آلتوسر: «ایدئولوژی رابطه خیالی افراد با شرایط واقعی را بازنمایی می­کند.» کل اثر در مکانی سربسته (درون خانه) می‌گذرد. از اتفاقاتی که در خانه می‌گذرد می‌توان به روابط و شکل دنیایی که در بیرون وجود دارد پی برد. برای تحلیل اثر می­توان به رابطه درون خانه و بیرون از خانه پرداخت. با کمی اغماض می‌توان درون خانه را "روساخت" و بیرون خانه را "زیرساخت" در نظر گرفت؛ زیرساخت (شرایط اقتصادی بیرون) و ر

نمایش «آرش-ساد»[1] با وام گرفتن از چند متن نمایشی و غیرنمایشی و ارجاعات برون‌متنی همواره سعی بر عبور از گفتمان (تراگفتمان) خود در جایگاه اصلی دارد و در بُعد دیگر گفتمان مدام دست به استحاله می‌زند و استعاره‌سازی می‌کند که در ادامه بیشتر توضیح خواهم داد. گفتمان استحاله‌ای به گفتمانی گفته می‌شود که در فرآیند گفته‌پردازی از خود عبور کند و در اصل خود باشد. در عین این‌که خود را به وجه دیگر به خوانش در