نقد آثار تلویزیونی

سریال‌های شبکه خانگی آن‌قدر غیرقابل دیدن بوده‌اند که کمتر علاقه‌ای به ادامه دادن آن‌ها داشته‌ایم و کمتر با سریال‌هایی چون قورباغه و یاغی طرف بوده‌ایم که قصه خوبی را برای ما با تمام فراز و فرودهایش تعریف کنند. یاغی قصه یکی از ماست. ما که دوست داریم با تلاش‌هایمان به جایی برسیم اما عوامل زیادی سر راهمان هست و در آخر ناامید می‌شویم، اما جاوید «یاغی» گویی خستگی ناپذیر حاضر است برای عشقش و ادامه زندگ

آدمی در آینه روابط بین فردی سالم به دور از قضاوت و سرزنش متوجه عیوب و کاستی‌هایش شده و از پیشروی در مسیر معاشرت رشد می‌کند. رسانه نیز در بهترین حالت شبیه به همین رابطه عمل می‌کند؛ انتقاد نرم و سازنده از تابو‌ها، کمک به پذیرش تفاوت‌ها در کنار تلاش برای رشد اذهان منعطف. مجموعۀ تلوزیونی «هم‌گناه» در اسفند ۹۸ به نویسندگی محسن کیایی، علی کوچکی و کارگردانی و تهیه کنندگی «مصطفی کیایی» در شبکۀ خانگی انت

با وجود این‌که سال‌های سال است حداقل از سوی زنان پژوهشگر مطالعات مختلفی در حوزه جنسیت و مولفه‌های گوناگون انجام می‌شود، هم‌چنان باز هم تصویر مخدوش و ناکارآمدی اغلب در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی از زنان جامعه مشاهده می‌کنیم. سازندگان اغلب این فیلم‌ها با این گرایش که نگاه جنسیتی و مردسالار در جامعه حاکم است و قابل کتمان نیست از این مسئله و تصویر وحشتناکی که از زن ارائه می‌دهند فرار رو به جلو خواه

  در بامداد ۲۶ آوریل سال 1986 میلادی، انفجار یکی از راکتورهای نیروگاه اتمی چرنوبیل در اتحاد جماهیر شوروی (واقع در کشور اوکراین امروزی) منجر به حادثه اتمی چرنوبیل گردید. این انفجار که از آن به عنوان سنگین ترین فاجعه هسته‌ای جهان نام برده می‌شود، دستمایه ساخت مینی سریال پنج قسمتی چرنوبیل توسط شبکه HBO آمریکا شده است. سریالی که در مدت کمی بعد از پخش، مورد توجه غیرقابل پیش‌بینی تحسین بیش از اندازه

تصویر را نمی توان تسخیر کرد. واژه‌ها با عشق آغاز می‌شوند و نقطه انجماد جایی است در حوالی ناکجاآبادی که ساکنانش را افرادی بی‌مایه تشکیل می‌دهند. مدیران این دیار فریاد هویت سر می‌دهند و بذر بی‌هویتی می‌کارند و دستِ بی رنج شان، دست‌هایی می‌سازد دست بسته و زبان‌هایی که تنها کلامشان مجیزگویی است و عقل و اراده و گوش شان بر نگاه مدیری می‌گردد که در دایره قدرت بسان حبابی می‌مانند. مخلص کلام این که مدیر

  [به رخ کشیدن سطه عقل سیاسی بر سینمای ملی و تغییر رویکرد آن از خرداد تا دی ماه] سلطه عقل سیاسی ابزاری بر تن صنعت سینما در ايران طی این چند سال نوک پیکان سرکوبش را به سمت جریانات چپ اول و قبل انقلاب سوق می دهد.ماجرای نیمروز، چه، ایستاده در غبار،...نمونه های خلق شدە ریز و درشت از این قبیل اند. جدا از این که آشکارا محور اصلی  اتخاذ این رویکرد، تخریب گفتمان چپ به عنوان پایه فکری مهم در ایجاد پیک