جشنواره کن دیگری هم آمد و رفت. جشنواره ‎ای که چند سالی است اسیر حواشی زیادی است. از راه رفتن ره روزه ستارگان در جشنواره بر روی فرش قرمز گرفته تا نگاه سیاسی که دنبال می کند. هر چند ژیل ژاکوب بگوید این جشنواره یک رویداد فرهنگی است ولی برای ما باورش سخت می‎باشد که، پس این همه تناقض در چیست؟ مگر می‎شود فیلم ضد نازی ساخته شود و کن آن را بهترین نخواند. شاید نتوانیم فراموش کنیم سال گذشته در حضور حرامزاده‎های بی‎آبرو که هولوکاست را به هزل گرفت، روبان سفیدی جایزه می‎گیرد که هم رئیس هیئت داوران کن نزدیک‎ترین دوست هانکه است هم اینکه فیلمش ضد نازی است. پس اگر ژاکوب بگوید جشنواره ما به دلیل یک کار فرهنگی صندلی خالی به جعفر پناهی اختصاص داده است باورش برای ما سخت است. تنها سبب می‎شود نگاه مردم جهان را در یک رویداد به اصطلاح فرهنگی به کشورمان بدتر کند. برندگان جوایز کن به ترتیب زیر هستند:

  

نخل طلای کن: عمو بونمی می تونه زندگی‎های گذشته را به یاد بیاورد (Loong Boonmee raleuk chat) 

کارگردان: Apichatpong Weerasethakul از تایلند

 

 

جایزه ویژه هیئت داوران: خداها و انسان‎ها (Des hommes et des dieux) 

کارگردان: Xavier Beauvois از فرانسه

 

بهترین کارگردان: متئو آمالریک (On Toure) از فرانسه

 

 

جایزه هیئت داوران: محمت صالح هارون (A Screaming Man) از فرانسه، بلژیک و چاد

 

 

 

بهترین بازیگر مرد: خاویر باردوم (زیبا/الخاندرو ایناریتو) و الیو جرمانو (زندگیمان/مایک لی)

 

 

بهترین بازیگر زن: ژولیت بینوش (رونوشت برابر اصل/عباس کیارستمی) از فرانسه و ایتالیا و ایران

 

بهترین فیلمنامه: شاعرانه (لی چانگ دونگ) از کره جنوبی