مرور آثار فرانک اوئرباخ در موزه‌ی تیت مدرن لندن

 

نمایشگاه مرور بر آثار فرانک اوئرباخ، هنرمند شهیر بریتانیایی، با مجموعه ای از نقاشی ها و طراحی های او از دهه ۵۰ میلادی تا کنون، از ۹ اکتبر در موزه تیت مدرن برگزار شده است.

اوئرباخ از بزرگترین نقاشان زنده جهان است و برای نقاشی هایی پویا با لایه های ضخیم رنگ که حاصل بارها پاک شدن و باز کشیده شدن می باشند که نزدیکی بیشتری به مجسمه دارند،شهرت خود را به دست آورده است. عمق و بافت آثارش از انرژی خام و نقاشانه ای حاصل می شود که ریشه در کودکی دردناک او دارد. او درسال ۱۹۳۱ در برلین به دنیا آمد .اما پیش از اشغال نازی ها به انگلستان گریخت، در حالی که پدر و مادرش در آلمان ماندند و در آشوویتز جان باختند.

این نمایشگاه همزمان با تولد هشتاد و چهارسالگی او برگزار می شود و حاصل شش دهه زندگی هنری او را به نمایش می گذارد. تنها یک استیتمنت کوتاه و مختصر از خود هنرمند در کاتالوگ نمایشگاه آمده است که توضیح داده چگونه این نمایشگاه در قالب شش مجموعه نقاشی به نمایندگی هر دهه از فعالیت هنری او سازمان دهی شده است. هیچ اشاره ای به آثار و یا متن شکل‌گیری آنها نشده است. تنها در هر اتاق هشت نقاشی بر روی دیوارهای خاکستری و بی تجمل آویزان شده اند که یکی از آنها سلف پرتره اوست که با ذغال و گچ کشیده شده است و از تکه پاره های کاغذ های به هم وصل شده درست شده است وبه نوعی یادآور هیولای فرانکشتاین می‌باشد.

 

اکثر این نقاشی ها در آتلیه ی او در Camden لندن خلق شده اند. او از سال ۱۹۵۴ در آن آتلیه ساکن است و تقریبا هر روز از سال را در آن مشغول به کار و فعالیت است.کیوریتر این نمایشگاه کاترین لمپرتCathrine Lambert، هر هفته، به مدت ۳۷ سال برای اوئرباخ مدل می شد. این ارتباط بلند مدت، بینشی منحصر به فرد از رابطه مدل و نقاش به ما ارائه می دهد که امکان خوانشی موضوعی در طول این چند دهه را برای ما فراهم می کند. علاوه بر خانم لمپرت او از چهار مدل دائمی دیگر نیز استفاده می‌کند . همسر و پسرش نیز جز آنها هستند.

اکثریت آثار به نمایش گذاشته شده، متعلق به مجموعه های شخصی می باشد، ازاین رو کمتر در معرض عموم قرار گرفته اند. این نمایشگاه شامل پرتره های اولیه او از افرادی چون جوزف کوسوثJoseph Kosuth و مناظر ساختمان سازی و دادگاه Earl و مناظر لندن پس از جنگ می باشد. او می گوید می خواهد با نقاشی هایش “تجربه ها را پیش از ناپدیدشدنشان ثبت کند.”

او برای هر اثرنقاشی‌اش حداقل ۲۰۰ اتود می زند. به سرعت و با ضرب قلم های اکسپرسیونیستی نقاشی می کند، لایه لایه رنگ روی هم می آورد و در نهایت بدون استثنا آن ها را پاک می کند و دوباره شروع به کار می کند. این پروسه ی مشقت بار در نهایت نتیجه ای به بار می آورد که حاصلش “به هیچ چیز دیگری در جهان شباهت ندارد.”

خانم لمپرت در این باره می گوید: “برای او به پایان رساندن یک نقاشی ماه ها و یا سالها طول می کشد. او صبر می کند تا اتفاقی پیش بینی ناپذیر، فضا و حرکت را به هم پیوند دهد. قسمت زیادی از آن انتزاعی است و توسط خود او خلق شده است.”

او پس از مرگ دوستش لوسین فرویدLucian Freud، بهترین نقاش زنده بریتانیا شناخته می شود. اما برخلاف آثار تماما فیگوراتیو فروید، نقاشی ها و طراحی های اوئرباخ معمولا بعدی انتزاعی نیز دارند. نمایشگاه تیت امسال اولین نمایشگاه عمده مرور بر آثار او در بریتانیا، پس از نمایشگاه سال ۲۰۰۱ او در Royal Academy می باشد. مخاطبان آمریکایی فرصتی استثنایی در اختیار دارند تا با هنرمندی آشنا شوند که تا به حال آثارش در موزه های آمریکا به نمایش در نیامده است.

ویلیام فیور William Feaver فروشنده آثار هنری و کیوریتر که از معدود مدل های اوئرباخ نیز هست در این باره می گوید:”آمریکایی ها با فروید آشنایی دارند چون دلالی که در سال آخر زندگیش با او کار می کرد آمریکایی بود، اما فرانک اوئرباخ از همان اول همیشه با یک دلال کار کرده است[Geoffrey Parton درMarlborough Fine Art]. فرانک نمی خواهد با تغییرات خودش را به دردسر بیندازد. کمتر کسی را می توان دید که تا این حد با تغییرات جهان ناهماهنگ باشد.”