نمایشگاه آثار تارین سایمون در گاگوسیان نیویورک

گالری گاگوسیان نمایشگاهی از مجسمه‌ها و عکس‌های تارین سایمون را در شعبه‌ی نیویورک خود برگزار نموده است. این مجسمه‌ها به‌عنوان تجربیات آغازین هنرمند در این مدیوم، نخستین بار در بی‌ینال ونیز ۲۰۱۵ به نمایش درآمدند.

 
به گزارش بخش تجسمی آکادمی هنر و به نقل از وبسایت گاگوسیان، این نمایشگاه برای اولین بار مجسمه‌ها را در کنار عکس‌های بزرگی به‌عنوان یک مجموعه‌ی کامل گرد هم می‌آورد. این مجموعه‌ی جدید ۱۲ مجسمه‌ی منحصربه‌فرد و ۳۶ عکس را در بر می‌گیرد.

عکس‌ها که بزرگ، رنگین و تماشایی، با اشاراتی به پاپ‌آرت هستند، و اختصاصا با چوب ماهون قاب شده‌اند تا سبک مبلمان اتاق‌های کنفرانس را تقلید کنند به مبالغه‌آمیزی نمادگرایی ملی و جمعی می‌پردازند. رویکرد پژوهش محور سایمون، به‌عنوان قصه‌گویی که ماده‌ی کارش ناپایداری حقیقت است، منجر به خلق مجموعه آثار تاثیرگذاری شده است؛ «بی‌گناهان» (۲۰۰۲)، «فهرستی امریکایی از امور پنهان و ناآشنا» (۲۰۰۷)، «تجارت قاچاق» (۲۰۱۰)، و «پرندگان هند غربی» (۲۰۱۳). سایمون عکاسی تجربی را با توجهی دقیق به دغدغه‌های زیبایی‌شناسانه و فرمی وارد حوزه‌ی کارهای پست‌کانسپچوال می‌کند. برای آفرینش این مجموعه‌ی جدید، بررسی‌های سایمون به دو نقطه‌ی آغاز انجامیده است؛ تصاویر آرشیوی از مراسم‌های امضای اسناد رسمی بین‌المللی، و مطالعات گیاه‌شناسی قرن نوزدهمی جورج سینکلر، متشکل از گونه‌های گیاهی واقعی خشک‌شده، که در واقع آزمایشی در مورد نظریه‌های تکامل و بقا، ذکر‌شده در تحقیقات چارلز داروین بود. در مجموعه‌ی جدیدش با عنوان «کاغذبازی و اراده‌ی پایتخت»، سایمون پیمان‌ها، قراردادها و احکامی را که برای تاثیرگذاری بر نظام‌های حکومتی و اقتصاد تنظیم و تهیه شده‌اند مورد بررسی قرار می‌دهد؛ از جنگ‌افزارهای هسته‌ای، تا قراردادهای نفتی و تجارت الماس.

تصاویر همه‌ی این قراردادها شامل سران کشورهایی است که در کنفرانس پولی و مالی برتون وودز (۱۹۴۴) حضور داشتند؛ کنفرانسی که به جهانی‌سازی اقتصاد بعد از جنگ جهانی دوم می‌پرداخت و منجر به تاسیس صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی شد. در تصاویر باقی مانده از مراسم امضای اسناد، گل‌هایی که برای تزئین در کنار این مردان قدرتمند قرار دارند، طوری طراحی شده‌اند که بر اهمیت طرف‌های حاضر تاکید کنند. عکس‌های سایمون از این دسته‌گل‌ها که دوباره توسط او بازسازی شده‌اند، به همراه توضیحاتی در مورد مراسم امضای اسناد، تاکیدی بر این نکته است که چگونه اموری که به جنبه‌ی نمایشی قدرت سیاسی و اقتصادی مربوط‌اند، خلق، اجرا و حفظ می‌شوند و در معرض خرید و فروش قرار می‌گیرند. هنرمند در خلق دوباره‌ی هر یک از این چیدمان‌های گل، یک «دسته‌گل ناممکن» ارائه می‌دهد؛ مفهومی که در نقاشی طبیعت بیجان هلند همزمان با شکوفایی اقتصادی این کشور در قرن هفدهم رخ نمود، که طلیعه‌ای بر شکل‌گیری نظام سرمایه‌داری مدرن بود. در آن زمان، «دسته‌گل ناممکن» چینشی خیالی و مصنوعی از گل‌هایی بود که به صورت طبیعی در یک فصل و یک مکان شکوفه نمی‌کردند، اما اکنون این فانتزی هم در مراسم امضای قراردادها و هم عکس‌های سایمون، به‌واسطه‌ی بازار مصرف جهانی محقق شده است. برای باز‌تولید دسته‌گل‌ها، سایمون با کمک یک گیاه‌شناس روی اطلاعات بایگانی کار کرد تا همه‌ی گل‌های حاضر در تصاویر امضای اسناد را شناسایی کند. او بیش از ۴۰۰۰ گونه را از بزرگ‌ترین حراج گل در هلند خریداری کرد.

جایی که در آن روزانه ۲۰ میلیون گل خرید و فروش می‌شود. وی یک چیدمان گل را از روی هر یک از عکس‌های مراسم امضای اسناد، دوباره می‌ساخت و آنها را در مقابل پس‌زمینه‌های دو‌رنگی قرار می‌داد که متناسب با رنگ پیش‌زمینه و پس‌زمینه‌ی عکس‌های تاریخی انتخاب شده بودند، و سپس هر چیدمان را با شرحی در مورد قرارداد مربوطه همراه می‌نمود. برای مجسمه‌ها نیز سایمون منتخبی از گونه‌های گیاهیِ ۳۶ دسته‌گلی را که برای عکس‌ها ساخته بود، خشک و فشرده کرد، و به کاغذهای مخصوص جمع‌آوری گیاهان دوخت. سپس مجموعه‌ی کاملی از ۳۶ کولاژ گیاهی به همراه عکس‌ها و توضیحات درون ۱۲ محفظه‌ی نمایش قرار گرفتند. «کاغذبازی و اراده‌ی پایتخت» به ناپایداری تصمیم‌سازی‌های اجرایی و ماهیت متزلزل بقا، و همچنین اعتبار و دوام اسناد و مدارک می‌پردازد؛ اسناد و مدارکی نظیر پیمان‌ها و تاثیرات گسترده‌ی آنها، عکس‌های خود سایمون، و گونه‌های گیاهی محافظت‌شده در محفظه‌ها و همچنین خود زبان. عکس‌های سایمون در تضاد با ماهیت ناپایدار مجسمه‌ها قرار می‌گیرند؛ چرا‌که با گذشت زمان این ساخته‌ها دگرگون می‌شوند و نسخه‌های متغیری از خود را به نمایش می‌گذارند. تارین سایمون (متولد ۱۹۷۵) در نیویورک زندگی و کار می‌کند. او در دانشگاه براون تحصیل نموده و از جمله دریافت‌کنندگان فرصت مطالعاتی گوگنهایم بوده است.