متن فاجعه بار ماهنامه فیلم در افشای نام‌های حمایت شده از موسسه‌های فارابی و رسانه‌های تصویری

چندی پیش بنیاد سینمای فارابی لیست رقم کمک‌های پرداختی به فیلم‌های سینمایی از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ را منتشر کرد که بر اساس این لیست، بیش از ۳۲۹ فیلم سینمایی دست کم ۸۳ میلیارد و هشتصد و سی و پنج میلیون تومان را در قالب‌های تسهیلات، مشارکت، ساخت و خرید حقوق دریافت کرده‌اند.

مهمترین نکته در اعلام این حمایت‌ها اسامی است که ادعای مستقل بودن دارند وگرنه فیلمسازی که رو بازی می‌کند و علنا اعلام وابسته بودن به اقتصاد دولتی دارد حسابش جداست. محمدحسین فرح بخش همواره جزء مثال‌های سینمای خصوصی است که فیلم‌هایش با پول شخصی ساخته می‌شود حال مشخص شده پویا فیلم شرکت او و عبدالله علیخانی در فیلم‌های زندگی خصوصی، سیزده بدر، ریشه در خون، غریبه، شب شکن، گردباد، دستمزد، رژیم طلایی، مأموریت، گمشدگان و دنیا مال منه یعنی 11 فیلم تنها طی شش سال یا تسهیلات دریافت کردند یا این‌که حقوق فیلم به فارابی و رسانه‌های تصویری فروخته‌اند. این فهرست را می‌توانید از اینجا دانلود کنید و مشاهده کنید نام‌هایی را که چگونه به اقتصاد دولتی معترض هستند و دستشان در جیب اقتصاد دولتی است.

در راستای شفاف سازی متوجه می‌شویم این بزرگترین رسوایی سینمای ایران است که فردی همچون منیژه حکمت که مداوم به حاتمی‌کیاها معترض است و از همه چیز گلایه دارد برای چند فیلم تسهیلات دریافت کرده، حق فیلم به فارابی فروخته، کمک هزینه گرفته و فیلم را آماده نکرده است. از این نام‌های معترض بسیارند به خصوص کسانی که فیلمشان اکران نشده و مداوم پز اپوزیسیون می‌دهند در صورتی که خودشان در هر دوره دولتی، کمک هزینه دولتی دریافت کرده‌اند و فیلمشان را با پول بیت المال نه جیب شخصی ساخته‌اند. این‌که می‌خوانیم فیلم‌هایی چون بیدارشو آرزو، عصبانی نیستم، بوف کور، کاناپه، آشغال‌های دوست داشتنی و بی‌شمار فیلم دیگری که اکران نمی‌شدند و یا هنوز نشده‌اند با پول دولت ساخته شده‌اند نه تنها برای چرخه اقتصادی دولتی نگران می‌شویم بلکه تزویر فیلمسازان بیشتر به چشم می‌آید.گفتنی است در این‌جا از نام فیلم‌هایی چون رستاخیز که مشخص است با هزینه دولتی ساخته می‌شوند و تزویری وجود ندارد خودداری شده است.

ضربه فنی نهایی را چند روز پیش موسسه رسانه‌های تصویری انجام داد. این موسسه نیز کمک‌های مالی خود و حق خرید فیلم‌ها را پیش از ساخت آن‌ها اعلام کرد که می‌توانید این فهرست را در اینجا مطالعه کنید. در این فهرست که به واقع گروتسک است نام‌های پرشمار فیلمسازهای معترض را مشاهده می‌کنید. نام‌هایی را که در اینستاگرام خود از مردم می‌خواهند از سینمای مستقل در برابر سینمای دولتی حمایت کنند! شما مستقل هستید! چند درصد فیلم‌ها با پول شخصی نه پول بیت المال ساخته می‌شوند! تا کی باید شاهد حرام کردن پول‌های مردم برای ساخت فیلم‌های بی‌سر و ته که در نهایت ده فیلم ارزش دیدن دارند باید صرف شود. اوضاع زمانی بدتر می‌شود که متوجه می‌شویم برخی از این فیلم‌ها اصلا تحویل موسسه رسانه‌های تصویری نشده‌اند یا اکران نشده‌اند و فقط پولی حرام شده است.

چهره سینماگران مداوم در حال مخدوش شدن بین مردم است. جریان دنبال‌کنندگان مجازی برای هر چیزی است که رنگ و لعاب دارد و حکایت از محبوبیت هیچ سینماگری نیست؛ گرچه هنوز هم فیلمسازان و سلبریتی‌های شریف نیز وجود دارند، اما خبرهای حاکی از ناشفافی کمک‌های مردم به زلزله زدگان که باید از سوی سلبریتی‌ها پرداخت می‌شده و از این دست همه و همه چهره سینمای ایران را مخدوش کرده و تزویر آن‌ها مدام برای مردم عیان شده است.

با وجود پرداختن برخی از رسانه‌ها در این ایام تعطیل به رسوایی سینمای ایران ماهنامه فیلم این رسوایی را یک پدیده بسیار معولی دانسته که تا به حال وجود داشته اما حال تنها نام‌ها و میزان کمک اعلام شده است. آشنا دانستن این پدیده برای دست اندرکاران سینما کاملا مبرهن بوده اما حال مردم متوجه شده‌اند که از پول آن‌ها سینمایی اداره می‌شود که داعیه مستقل بودن دارد. مردم تزویر سینماگران‌شان را به خوبی شناخته‌اند و حال باید با برخورد درست همین مردم مسیر سینما را عوض کنند تا روزی که سینما به اقتصاد دولتی وابسته نباشد و بتواند به جای جلوگیری از حرکت چرخه اقتصادی کشور کمک به حرکت آن داشته باشد. یادمان نرود سینمای آمریکا دومین صنعت پولساز ایالات متحده پس از اسلحه سازی است در اینجا نه تنها سینما پول نمی‌سازد بلکه دستش در جیب مردم است. نه تنها به مشکلات مردم کمک نمی‌کند بلکه تنها افرادی متوقع را بار آورده است.

نکته دوم در مورد یادداشت نشریه فیلم در این عادی سازی از رسوایی چنین است: « سینمای نیمه‌دولتی ایران، همیشه همین بوده. فقط وضعیت همین هفت‌هشت‌ده سال اخیر هم نیست. فقط هم بحث خودی‌ها و نورچشمی‌ها نیست. تقریبا همه طیف‌ها از این پول‌ها گرفته‌اند. اگر نگرفته‌اند، نتوانسته‌اند بگیرند. دنبالش رفته‌اند و تقاضایش را داده‌اند و موفق نشده‌اند بگیرند. انتظارش را که داشته‌اند. حالا هم حرف‌ها بیش‌تر از جنس گلایه است که چرا فلانی و فلانی گرفته‌اند و ما نگرفته‌ایم. و این ناکامی را گذاشته‌اند به حساب استقلال‌شان. »

این متن فاجعه‌بار نشان می‌دهد فیلمسازی که قدرت ارتباط یا پارتی لازم را نداشته ناکام لقب گرفته است. پس کام به دست در جیب مردم بردن است و به این صورت قدیمی‌ترین نشریه سینمایی ما که هنوز فعال هست به این رسوایی و حیف و میل پول مردم مشروعیت می‌بخشد.

فیلمسازان ما که در اینستاگرام خودشان مداوم بر مستقل بودن پافشاری دارند حال نقاب از صورتشان برای عامه مردم کنار رفته و به قول مجله فیلم ما که از قبل می‌دانستیم: حال فیلمسازانی که نگفته‌اند ما وابسته هستیم مشخص شد در پشت پرده وابسته‌اند و باید بگوییم ممنون از آن فیلمسازی که لااقل رو بازی می‌کند.