«زیبایی رادیکال»، در گالری Drawing Room

«کارگاه من، دنیا است و واقعیت، ماده‌ی کارم.» با این بیانیه‌ی موجز هنرمند کانسپچوالیست، عکاس و مجسمه‌ساز، آلموت لیند، اصول بنیادی کار هنری‌اش را توضیح می‌دهد.

لیند، فرآیندهای آشنا و خودکار، و اعمال افراد در زندگی حرفه‌ای و روزمره‌شان را مورد پرسش قرار می‌دهد. او همچنین بی‌عدالتی‌های اجتماعی را در معرض نمایش قرار داده و بر آنها از زاویه‌ی خاصی تاکید می‌کند. برای این نمایشگاه انفرادی‌ با عنوان «زیبایی رادیکال»، در گالری Drawing Room لیند اشیا، عکس، ویدئو و تصاویر ثابتی از ویدئوها را ارائه کرده است. هنرمند در جستجوی مکان‌ها و موقعیت‌هایی است که در نگاه اول رابطه‌ی کمی با هنر دارند؛ نظیر سربازخانه‌ها، مناطق محروم، یک سیرک سیار یا فحشای خیابانی در مرز آلمان و چک.

او در ساختارهای از پیش موجود مداخله می‌کند و آنها یا افرادی که مستقیما به آنها مربوط هستند را در کارهای موقعیت محور خود ترکیب می‌کند. از دهه‌ی ۱۹۸۰، لیند به تکوین تفسیر خود از هنر مینی‌مال و کانسپچوال و بسط بیشتر آنها پرداخته، و با استفاده از اصطلاح «مینی‌مال کثیف»، توجهات را به نقاط کور ادراک ما جلب کرده است. وی بواسطه‌ی آثارش، با پیوند دادن ساختارها و موقیعت‌های اجتماعی، که کمی پیشتر اصلا به نظر نمی‌رسید ارتباطی با هم دارند، نور تازه‌ای بر نظام‌های اجتماعی می‌تاباند.

در همین راستا، او هنرمندان یک سیرک سیار را به موزه‌ی هنر مدرن ایرلندی در دوبلین فرستاده و از آنها در حالت‌های روزمره‌شان، به عنوان حاضر-آماده‌ه‌ای(ready-mades) جاندار، عکاسی کرده است. در این مجموعه هنرمند دو نظام طبقه‌بندی را کنار هم می‌آورد؛ موزه، به عنوان نظام یا سازمانی مختص جمع‌آوری، حفظ، پژوهش، نمایش و به اشتراک گذاشتن اشکال هنری مهم، و سیرک، به عنوان نظام یا سازمانی برای ارائه‌ی مهارت‌های بسیار تخصصی در زمینه‌ی کنترل بدن. هنرمند شاغل در سیرک با حالت بدنش به دنبال شکل درست و بی نقص است، به همان صورتی که یک هنرمند تجسمی هم در پی شکل درست و بی نقص در کار هنری‌اش است. الموت لیند، متولد ۱۹۶۵ لوبک و ساکن هامبورگ، در دانشگاه هنرهای زیبای هامبورگ و دانشگاه کمپلوتنسه مادرید تحصیل کرده است. او فعالیت هنری را با یک گروه آغاز نمود که در آن با مانوئل لودنا و سانتیاگو سیرا همکاری می‌کرد.