مثل یک عاشق: فرینده و باشکوه

در میان تمام تراژدی‌ها، کشت و کشتار و ناامیدی‌هایی که تا کنون در فیلم‌های جنشواره‎ی کن دیده‌ایم، دیدن چیزی که همراه با دلربایی روشنفکری است کمی باعث طراوت خاطر می‌شود. آن قدر فریبنده که در حین تماشای آن  خنده بر لبان من آورد و بعد از آن هر چه بیشتر به آن فکر کنم بیشتر به گرمی در من رسوخ کند. مثل یک عاشق Like  Someone in Love ساخته‎ی عباس کیارستمی اولین تجربۀ شخصی من از سینمای ایران است و اتفاقاً این هم اولین تجربه‎ی وی از ساختن یک فیلم در ژاپن با بازیگرانی کاملا ژاپنی است. نتیجۀ کار بی نقص نیست؛ اما علی‌رغم تمام معایبش من عاشق این فیلم شده‌ام و یا شاید تنها عاشق شخصیت‌های فیلم شده‌ام عجیب و غریبند و در همان حال کامل هستند.

فیلم مثل یک عاشق کیارستمی یک داستان کوتاه عجیب است که به نظر من به نحوی بسیار مسحورکننده روایت شده، با برداشت‎های بلند در جایی که بازی‎های طبیعی شخصیت‎های داستان و همین‎طور محیط اطرافشان داستان را پیش می‎برد. در مرکز داستان دو شخصیت اصلی آکیکو (با بازی رین تاکاناشی) یک دختر اسکورت[1] جوان و واتانابه تاکاشی (با بازی تاداشی اوکانو) یک معلم مسن‎تر وجود دارند. پس از گذر داستان و رابطه آن‎ها، آکیکو متوجه می‎شود نوع رابطه تاکاشی با او متفاوت است. تاکاشی به دنبال رابطه جنسی با او نیست و تنها رفاقت با او را می‎خواهد. در طول 48 ساعت بعد، رابطه‎ی آن‎ها به سمت رابطه‎ای نامشخص و عجیب و غریب پیش می‎رود. صحنه‎ی مسحورکننده‎ای در آغاز وجود دارد؛ جایی که دوربین آکیکو را در تاکسی تصویر می‎گیرد و او به پیام‎های صوتی موبایلش گوش می‎دهد.

واتانابه تاکاشی یک مرد ژاپنی پیر دوست‎داشتنی کامل است. او در ادامه تقریبا به یک پسربچه بی‎فکر تبدیل می‎شود زیرا به جای این‎که به دختر روسپی داستان نظر متداول را داشته باشد خواهان برقراری یک رابطه عاشقانه است. او آکیکو را برای شامی که خودش پخته است دعوت می‎کند و او را با ماشین به مدرسه می‎رساند به جای این‎که به کارهای روزمره‎اش برسد. چیزی که مثل یک عاشق را جذاب می‎کند، دوگانگی دوطرف ماجراست. آکیکو یک دختر روسپی که در آغاز ما او را دیده‎ایم و در طول داستان هم او را چنین خواهیم دید به نقطه‎ای رسیده که از هر چیزی در زندگیش خسته شده است.

آکیکو یک دوست پسر بی‎شخصیت و بددهن دارد که حتی به عیادت مادربزرگش هم نمی‎رود و هنوز از این مسئله رنج می‎برد؛ اما تصمیمات سختی برای گذراندن زندگیش بدین شکل می‎گیرد. شاید یکی دو روزی که او با واتانابه‎ی دل‎فریب به گونه‎ای ناباورانه خوب است یک تلنگر روحی برای او باشد. واتانابه به آکیکو می‎خواهد بفهماند که دنیا را به گونه‎ی دیگری ببیند. حتی در لحظه‎ای که اوج عصبانیت او را به نقطه شکست برساند. فیلم یک پایان ناگهانی دارد، اما به نظر من این دقیقا همان چیزی است که در زندگی با آن مواجه هستیم و زندگی می‎آید و می‎رود. با این‎که نسبت به کل روایت داستان برخی و بیشتر دیالوگ‎ها خیلی پیش پا افتاده به نظر می‎رسند من خود را غرق در فیلمبرداری و جذابیت مسحورکننده‎ی این رابطه‎ی عجیب و غریب بین یک دختر جوان و یک فرد مسن کردم.

مثل یک عاشق یک فیلم باشکوه خیره‎کننده است که در توکیو با لوکیشن زنده جایی که زنگ‎ها، صداها و نور همه نقش مهمی در آن زیبایی ایفا می‎کنند؛ فیلمبرداری شده است. نمایی مسحورکننده در فیلم وجود دارد. نمایی از شیشه جلویی ماشین ونِ واتانابه در حالی که او در حین رانندگی است جایی که دوربین پن یا حرکت نمی‎کند؛ اما انعکاس جهان خارج -یک بزرگراهی که بالای سر آن‎هاست- از یک فریم نزدیک و پیچیده که هر دو شخصیت را قاب گرفته در حالی که روند انحناها و حرکت‎ها همه در ادامه رو به جلوست دیده می‎شود. این نما، نمای مورد علاقه من است که تا به حال از هر آن‎چه در جشنواره کن تا کنون دیده‎ام به یادماندنی‎تر است و واقعا نمی‎توانم آن را از یاد ببرم. همین نما باعث شد که این فیلم برای من جذاب شود.