به نام خالق زیبایی‎ها

در این راه یادداشتی خواهم نبشت در ابتدای این حال، سرآغاز پایگاه آکادمی هنر، و پس به شرح آن خواهم رفت. امروز که این قصه آغاز می کنم، در دوم جمادی الثانی 1431 هجری قمری، سالروز تولد دخت پاک پیامبر(ص)، حضرت فاطمة الزهرا(س)، در فرخ روزگار ایران اسلامی عزیز، در روز زن و مادران گرامی، از نحوه فعالیت‎های آکادمی هنر سخن خواهم راند. در این راه سخت و در تاریخی که نقد می کنیم سعی این داریم که سخنی نرانیم که به آن تعصبی و تربدی کشد، و خوانندگان تا گویند: «شرم باد این نویسندگان را!» بلکه آن گوییم که تا خوانندگان با ما اندر این موافقت کنند و طعنی نزنند.

نوع نثر فوق به نام ابوالفضل محمد حسین بیهقی نویسنده و تاریخ نگار ایرانی در تاریخ این آب و خاک پاینده است و بنده به دلیل ارادت به ایشان سخنم را آن طور آغاز کردم. فکر راه اندازی یک پایگاه اینترنتی هنری دو-سه سالی هست که بنده را همراهی می کند. اما در مورد اینکه چطور و چگونه باید به آن بپردازم کمی سردرگم بودم. نزدیک به دو سال وب نویسی کردم تا خم و چم کار کردن در فضای مجازی را بیاموزم. یکی از نزدیکترین دوستانم مهدی میرقادری همیشه از من می خواست که برای مجله‎ای نقد بنویسم. اما دلم راضی نمی شد در مجلات که اغلب تفاوت دل نوشته، تفسیر و تحلیل تمیز داده نمی شود، چیزی بنویسم. سال ها روی تاریخ سینما از آغاز تا کنون مطالعه و پژوهش کردم تا اینکه روزی تألیفاتم در مورد آن را به صورت کتب در اختیار علاقه‎مندان گذارم. زمانی حس کردم نیاز به پخته شدن دارم و باید از احساسات اجتناب کنم، پس عزم را جزم کردم و در مقطع کارشناسی دانش مهندسی را برگزیدم. ولی قلبم برای عالم فرهنگ و هنر همچنان می تپید تا اینکه در مقطع کارشناسی ارشد راه را عوض کردم و ادبیات دراماتیک خواندم.

روزگار سپری شد با غلامعباس فاضلی آشنا شدم و از بنده دعوت کرد در پایگاه اینترنتی «پرده سینما» که قرار بر رویکرد تحلیلی بود، بنویسم. کمی بعد اسماعیل میهن دوست منتقد و کارگردان خوب سینما مجابم کرد نگاهم به مجله ها را عوض کنم و قلم در روی کاغذ بزنم. در ماهنامه «صنعت سینما» نوشتم و می‎نویسم. حرف اسماعیل میهن دوست در سرآغاز کار برایم حلاوت داشت: «مجید بگذار اونا هر طور که می خوان بنویسن، تو مقاله های تئوریک و تحلیلی خودت را بنویس و بگذار تا خواننده ها خود قضاوت کنند.» درست می گفت من باید همین کار را می کردم و خط بطلان کشیدن بر روی نوشته های دیگران اشتباهی بود که چند صباحی مرا درگیر خود کرده بود. نوشتن در کنار پیش‎کسوتان نقادی هم برای خود تجربه‎ای است. البته مجله «صنعت سینما» یکی از معدود مجلاتی است که فرق نقد را با دیگر نوشته‎ها تشخیص می‎دهد.

حوصله اتان را بیش از این سر  نبرم و بروم سراغ اصل مطلب که چگونه آکادمی هنر شکل گرفت و نحوه فعالیت های ما چگونه است. چند ماهی می شود که شب و روز برای یک پایگاه اینترنتی قوی در تلاش هستم و هستیم تا آن چیزی را به نظر شما برسانیم که مقبولتان واقع شود. اما نکته جالب تر و مشکل تر از همه که فکرش را نمی کردیم ثبت دامین بود. یک ماه هر اسمی به ذهن خود و دوستان می رسید را امتحان می کردیم. گاهی اوقات اسم برازنده کار تحلیلی و آکادمیک ما نبود و در اغلب مواقع دامین توسط دیگران و بیشتر توسط خود مراکز ثبت شده بود و عرصه برای انتخاب بسیار سخت شد. در آخر گره ما به دست استاد عزیزم دکتر حبیب اله لزگی باز شد و نام زیبنده «آکادمی هنر» را پیشنهاد کردند. چند هفته‎ای را هم آزمون خطا کردیم تا اینکه بالاخره در چنین روز بزرگ و میمونی به طور رسمی کار را شروع کنیم.

در کشورهایی که صاحب یک صنعت هنری می باشند گردانندگان اصلی آن را افرادی صاحب سبک، دانشمند در همان حوزه و با دانش آکادمیک در مقاطع بالا تشکیل می دهند. اما متأسفانه وضع در کشورمان در حوزه هنر به خصوص سینما و تئاتر به گونه ای دیگر پیش می رود. افراد نه تنها هیچ گونه تحصیلات آکادمیک در مقاطع بالا ندارند بلکه نه این علم را دنبال می کنند، نه فیلم می بینند و تمام و کمال در یک دانش قدیمی باقی مانده اند. عرصه برای فعالیت اندیشمندان هنری در کشورمان تنگ شده است. شاید این امر در همه جا این طور باشد که در مقابل عدم سنخیت با خودشان جبهه بگیرند. همانطور که جامعه اندیشمند سینمای آمریکا در مقابل کوئنتین تارانتینو –که تحصیلات نداشت- به ناحق جبهه گرفتند، در کشور ما هم تهیه کنندگان، مدیران و برخی از افراد در مقابل جامعه تحصیل کرده هنری جبهه می گیرند. بنده و دوستانم سعی بر این داریم عرصه را برای تمام دانش آموختگان هنر و حتی تمام کسانی که حتی تحصیلات آن را ندارند و از هوش و ذکاوت خاصی در این مورد برخوردارند، باز کنیم تا دست به دست هم در راستای اعتلای فرهنگ و هنر میهنمان قدم برداریم.

اهداف ما با توجه به پیوندهایی که در صفحه اصلی آمده مشخص است. ما به مقالات پژوهشی که با چارچوب علمی-پژوهشی نوشته می شود و توضیحات آن در صفحه مربوطه آمده است، اهمیت خاصی می دهیم. برای نقدنویسی که در کشورمان دچار بحران خاصی شده است در حد توان برنامه‎هایی داریم و بین مقاله/نقد/یادداشت تفاوت‎های خاصی قائل هستیم. اغلب کسانی که نام منتقد را یدک می کشند از نظر پروفسور حبیب ا... آیت اللهی، فکر کرده اند نقد هنری یعنی «اظهار عقیده‎ی شخصی و بس» و چه بسا که این منتقدان از اصول اولیه‎ی هنرها نیز بی اطلاعند. این چنین پندارها از ناپختگی و عدم آگاهی کافی از هنر، تاریخ هنر و تاریخ نقد هنر است. پس با این تفاسیر سعی آن داریم واژه مناسب را برای یک نوشته به کار ببریم.

در آینده ای نه چندان دور تصمیم بر راه اندازی یک فصلنامه هنری و کلاس های آموزشی داریم. این پایگاه برای اعضاء خود برنامه های ویژه و منحصر به فردی دارد که در صفحه مربوط به کانون و عضوگیری قابل رؤیت می باشد. در بخش سینما تمامی کشورهای صاحب سبک و حتی گزیده فیلم‎های مهم هر کشور مدنظرمان می باشد. برنامه‎های ویژه‎ای در ادامه خواهیم داشت که اجازه می خواهم در یادداشت‎های بعدی بدان‎ها اشاره کنم. امیدوارم با نظرات و پیگیری مستمر شما مخاطبین عزیز بتوانیم به اهداف خود و وعده‎هایی که می دهیم برسیم.

یا حق