ونیز با سس تارانتینو - 7 شهریورماه 1389

سرمقاله این ماه را به قدیمی‎ترین و به زعم برخی منتقدین مهمترین فستیوال بین‎المللی ونیز اختصاص می‎دهم. فستیوالی که در سال 2000 ما هم با فیلم دایره ساخته جعفر پناهی توانستیم شیرطلایی (جایزه اول ونیز) را کسب کنیم. 

 

 

ونیز یکی از شهرهای زیبای دنیاست که هر ساله اوایل ماه سپتامبر (شهریور) برگزار کننده مهمترین رویداد هنری جهان می‎باشد. از این حیث گفتم مهمترین رویداد هنری که اغلب رشته‎های هنری را پوشش می‎دهد. مثلا در رقص مهمترین فستیوال محسوب می‎شود و بالرین‎های زیادی را از سراسر جهان به شهر آبی ایتالیا می‎کشاند. امسال دوباره دارن آرنفسکی کارگردان خوش ذوق آمریکایی با فیلمی دیگر (قوی سیاه The Black Swan) بازگشته است. او در سال 2008 به زعم بنده بهترین فیلم سال یعنی کشتی‎گیر The Wrestler را ساخت و جوایز شصت و پنجمین دوره ونیز را به شایستگی درو کرد. این بار فیلمش در مورد بالرین‎ها است. ونیز هم که خواستگاه این هنر به شمار می‎رود و در نتیجه فیلم قوی سیاه به عنوان افتتاح کننده بخش اصلی این دوره انتخاب شده است.

 

از نکات جالب شصت و هفتمین دوره ونیز، حضور کوئنتین تارانتینو نابغه فیلمسازی به عنوان ریاست هیئت داوران کن است. هر جا که او حضور دارد باید شاهد انتخاب‎های متفاوت و هیجانات بیشتر باشیم. فستیوالی که او و رابرت رودریگز در آستین تگزاس به راه انداختند یکی از مهیج‎ترین جشنواره‎هاست که برای علاقه‎مندان از نیمه‎شب فیلم‎هایی را روی پرده نمایش می‎دهند که رنگ پرده را یا ندیده‎اند یا به صورت محدود بر پرده نقره‎ای دیده شده‎اند.

 

شخصا از سال 2007 که تریلر ساطور Machete در ابتدای دوفیلم با یک بلیط Grindhouse اکران شد منتظر فیلمی بودم که رودریگز نوید آن را داده بود. خبرها حاکی از این بود که رودریگز فیلمش را به جشنواره فیلم کن خواهد برد اما تدوین فیلمش آماده نبود یا شاید اصلا قصد این را نداشته که فیلم را به کن ببرد. رودریگز و تارانتینو استاد کارهای غیرمنتظره هستند. رودریگز فیلمش را به فستیوال Comic-Con برد اما وقتی همگان آماده دیدن فیلمش در سالن بودند تنها چند پیام بازرگانی به همراه هشت دقیقه از فیلمش را تماشا کردند. منتقدی از «فیلم کامنت» نوشت همین هشت دقیقه هم ما را بسیار هیجان زده کرده بود و آماده نمایش عمومی آن هستیم. پس از کن تنها جشنواره‎ای که در حد نام او می‎بود فستیوال ونیز است. اما پس از اینکه تارانتینو به عنوان ریاست هیئت داوران انتخاب شد همه معادلات به هم خورد! تارانتینو خود تهیه کننده فیلم می‎باشد، پس فیلم نمی‎تواند در بخش رقابتی شرکت کند.

 

تارانتینو از بدو انتخابش به عنوان ریاست هیئت داوران طعم خود را به این جشنواره فیلم بین‎المللی تزریق کرد. در این دوره از دستاوردهای یک عمر تلاش جان وو فیلمسازی که تارانتینو همیشه فیلم‎ها و سبکش را تحسین کرده تقدیر می‎شود. در بخش انتخاب هم قرار بر این شد فیلم ساطور ساخته رابرت رودریگز افتتاح کننده بخش غیررقابتی ونیز باشد. پس نخستین کسانی که تا ساعاتی دیگر قدم بر فرش قرمز فستیوال ونیز می‎گذارند خود تارانتینو و عوامل فیلم رودریگز می‎باشند.

 

امسال هم نام‎های بزرگی در لیست منتخبین جشنواره دیده می‎شود که باید منتظر ماند و دید چه فیلمی می‎تواند نظر تارانتینو و دیگر داوران را جلب کند. اگر آکادمی هنر را در این مدت دنبال کنید از وقایع و فیلم‎هایی که در هر روز اکران می‎شوند مطلع خواهید شد.