آخرین نقد آثار

    روز گذشته فهرست جوایز گاتهام ۲۰۱۹ که به فیلم‌های مستقل تعلق می‌گیرد، اعلام شد که سعی بر معرفی پنج فیلم نامزد بهترین فیلم داریم. به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، با اعلام اسامی نامزدهای جوایز گاتهام «داستان ازدواج»، «وداع» و «الماس‌های نتراشیده» بیشترین نامزدی را در این جوایز کسب کردند. مراسم اهدای جوایز گاتهام ۲ دسامبر در نیویورک برگزار می شود و اولین گام در فصل اهدای جوایز سینمایی است. ا

"پیش‌کش به مسعود کیمیایی" آغازگر عنوان‌بندی ابتدایی فیلم است. موسیقی‌ای که عناوین را همراهی می‌کند، ادای دِینی‌ست به «سلطان» ساختۀ کیمیایی که خود نسخۀ آن‌روزی‌شدۀ اثر قدیمی‌تر استاد، «رضا موتوری» بود و ادای احترامی به «جیب‌بر خیابان جنوب» (سم فولر). از ابتدای داستان نیز با مردی مواجهیم که ریشه در فقر دارد و آرزوهایی بزرگ در سر... . پس بی‌راه نیست اگر روایت «درخونگاه» را وام‌دار رئالیزم شاعرانه ب

نمایش پنجاه‎پنجاه را می‎توان از دو منظر تماشا کرد؛ نخست درکِ معنای تماتیک اثر و شیوه گسترش آن در ساختار روایی و سبک ویژه ای که در طراحی آن به کار آمده و دیگر تماشای سویه های بصری نمایش که در اجرای آن تجلی یافته است. ادامه مطلب: نقد نمایش پنجاه پنجاه، ماخولیای هولناک انسان معاصر اضافه کردن دیدگاه جدید

  شانزدهمین دوسالانه بین المللی هنری استانبول (بی ینال) با عنوان "هفتمین قاره" به ابتکار و سرپرستی هنرمند فرانسوی، نیکولاس بوریادو، روز ۱۴ سپتامبر در این شهر گشایش یافت. در این بزرگ ترین رویداد فرهنگی منطقه، ۵۶ هنرمند از سراسر جهان در بیش از ۲۲۰ اثر خود به پیامدهای ویرانگر دگرگونی های محیط زیستی ای پرداخته اند که در اثر فعالیت های سودجویانه انسانی در نظام سرمایه داری در زمانه جهانی شدن رخ داده

  مردی را دیدم که راهش را گم کرده بود!روی اندرسون (یا با تلفظ سوئدی روی اندرشون)، ابزوردیستِ سوئدی پنج سال پیش برترین جایزه‌ی جشنواره فیلم ونیز، یعنی شیر طلایی را برای «کبوتری برای تأمل در باب هستی بر شاخه نشست » را به دست آورد. حالا فیلم جدیدِ او با نامِ «درباره پایان‌ناپذیری» از حدود سی صحنه‌ی جداگانه تشکیل شده که بعضی از آنها به هم مربوطند (کشیشی که ایمانش را از دست می‌دهد، مردی که دوست موفق

از نظر پوشکین، هیچ هنری به اندازه‌ی تئاتر از واقعیت فاصله ندارد. به این جهت که همواره در تلاش برای انطباق کامل با امر واقعی، تئاتر تنها می‌تواند بازتابی به وضوح محدود از واقعیت باشد و شاید به همین دلیل است که تماشاگر تئاتر عمدتاً واقف به حضور خود در خارج از دایره‌ی روایت نمایش است. رابطه‌ی تماشاگر با سینما اما، متفاوت است. در این حالت، با نوعی حرکت ذهنی، تماشاگر، چشمی است که درون دنیایی که سینما

به نظر می‌رسد آن چه در مورد آسان بودن کار مُدل‌ها جا افتاده درست نیست. آن‌ها نیز همچون بازیگران سینما گاهی اوقات باید سخت‌ترین کارها را انجام دهند، چیزهایی که دیگر به موارد بارها تکرار شده رژیم، آرایش و تغییرات روی موهایشان نیست و باید روی آسمان خراشی در حالی که آویزان هستند یا میان حلقه آتش کت واک کنند.   پرفورمنس‌ها (یا اجراهای مشارکتی) مختلفی از نشان "شانل" بارها اجرا شده و نشان‌های "دیور

  دقایق پایانی فیلم «رم، شهر بی‌دفاع»، بازگشت جمع پراکنده کودکانی است که مبهوت و ناامید، از مراسم اعدام کشیش محبوب‌شان به سمت رم روانه‌اند. چهره‌ی زخمیِ شهر با آن پنجره‌های سیاه، گویی تن ترکش خورده‌ای است که به شاهدان بی‌عدالتی خوش‌آمد می‌گوید. بیانی شاعرانه و محزون: کودکانی که دیگر کودک نیستند و رمی که دیگر رم نیست و تا آخرین سنگ بنای آن به حضور نازی‌ها آلوده است. «رم، شهر بی‌دفاع» اگرچه بازتا